1دانشجوی دکترای دین‌پژوهی و پژوهشگر پژوهشکده ادیان و مذاهب
2عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه
چکیده
هدف پژوهش عبارت بود از معلوم ساختن جایگاه اعتماد به نفس در اخلاق اسلامی. سؤال اصلی مقاله، چیستی مؤلفه‌های اعتماد به نفس و چگونگی تعامل آنها در اخلاق اسلامی و روانشناسی بود. به این منظور، متون و آموزه‌های هر دو رشته با بهره‌گیری از روش توصیفی _ تحلیلی مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد که اعتماد به نفس در «الگوی اخلاقی» مبتنی است بر هشت مؤلفه و در «الگوی روانشناسی» مبتنی است بر یازده مؤلفه که در مؤلفه‌های «خودآگاهی»، «کسب دانش و تجربه»، «مثبت‌اندیشی» و «احترام به خود» مشترک و در مؤلفه‌های دیگر متفاوت هستند؛ بنابراین رویکرد خدامحور در «الگوی اخلاقی» اعتماد به نفس که غایتِ آن، توکل به خداوند است با «رویکرد روان‌شناختی» که ناظر به رفتـارگرایی و عمل‌گرایی است، تمایز روشن و قابل توجه دارد.
This research attempts to find the Self-Confidence Model (SCM) in the Islamic ethics. The article mainly raises the following questions: What are the components of self-confidence in the Islamic ethics? What model is offered thereof? How are models of psychology and ethics related? To do so, doctrines and concepts of the issue have been dealt with in two fields through analytic-descriptive method. Scientific-religious Research findings show that ethical model is based on eight elements and that of psychology is reliant upon eleven elements. Hence, they share self-awareness, knowledge and experience acquisition, positivism and self-respect. Ultimately God-oriented approach in the ethical model of self-confidence whose final and sweeping truth lies in trust in God and can be distinguished from the other approach which controls behaviorism and pragmatism.
کلیدواژگان [English]
Model, Self-confidence, Islamic Ethics, Trust in God, Islamic psychology, Comparative Study
ابتدای صفحه