قرآن کریم، ترجمه علی مشکینی (۱۳۸۹)، تهران: مرکز طبع و نشر قرآن کریم.
* قرآن مبین، ترجمه حسین انصاریان (1391)، تهران: مؤسسۀ فرهنگی هنری المقربون.
1. ابن بابویه، محمد بن على (1362)، الخصال، قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه.
2. ابن بابویه، محمد بن على (۱۴۱۳ق)، من لایحضره الفقیه، قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه.
3. ابن بابویه، محمد بنعلى (۱۳۸۵)، علل الشرائع، قم: داوری.
4. ابوالمعالی، خدیجه (1400)، پژوهش کیفی از نظریه تا عمل، تهران: نشرعلم.
5. اژهای، جواد (۱۳۸۵)، «انسانِ قرآن از دیدگاه فردی و اجتماعی»، روانشناسی و علوم تربیتی، س36، ش۳ و ۴، ص۱−۲۳.
6. اصفهانی خالقی، آتنا (۱۳۹۴)، «بررسی شخصیت و ویژگیهای شخصیت سالم از دیدگاه اسلام»، دومین همایش علمی پژوهشی علوم تربیتی و روانشناسی آسیبهای اجتماعی و فرهنگی ایران.
7. آذربایجانی، مسعود (1375)، «انسان کامل (مطلوب) از دیدگاه اسلام و روانشناسی»، روششناسی علوم انسانی، حوزه و دانشگاه، ش9، ص6−21.
8. بدری گرگری، رحیم؛ امید ابراهیمی و دلآرام محمدی (تابستان ۱۳۹۵)، «بررسی ابعاد و آثار کرامت انسان از دیدگاه امام رضاj و مکاتب روانشناسی»، فصلنامۀ علمی−پژوهشی فرهنگ رضوی، س7، ش۲، ص۱۰۱−۱۳۵.
9. برک، لورا (۱۳۹۹)، روانشناسی رشد، به نقل از یحیی سیدمحمدی، تهران: ارسباران.
10. برنجکار، رضا (1393)، انسانشناسی اسلامی، قم: دفتر نشر معارف.
11. پیامی، رضا (۱۴۰۰)، سنن مبین برای زندگی بشر نوین: شرح سورۀ مبارکۀ نساء، تهران: نشر نارنگی.
12. چالمرز، آلن اف (۱۳۹۴)، چیستی علم: در آمدی بر مکاتب علمشناسی فلسفی، ترجمه سعید زیباکلام، چ15، تهران: انتشارات سمت.
13. حاج ابوالقاسم دولابی، محمد (۱۳۹۷)، فراعصری بودن قرآن، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
14. خسروپناه، عبدالحسین و رضا میرزایی (13۸۹)، «چیستی انسانشناسی»، انسانپژوهی دینی، س7، ش۲۴، پاییز و زمستان، ص۳۵−۵۶.
15. خمینی، روحالله (۱۳۸۸)، شرح چهل حدیث، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
16. رجبی، محمود (۱۳۹۵)، «انسان سالم و شخصیت سالم از دیدگاه قرآن»، همایش ملی سلامت از دیدگاه قرآن کریم، دوره ۲.
17. ساپینگتون، اندرو (۱۳۹۹)، بهداشت روانی، ترجمه حمیدرضا حسینشاهی برواتی، چ14، تهران: نشر روان.
19. السون، متیو. هرگنهان، بی آر. (۱۳۹۹)، مقدمهای بر نظریههای یادگیری، ترجمه علیاکبر سیف، چ36، تهران: نشر دوران.
20. شجاعی، محمدصادق (۱۳۹۹)، «روش تحلیل کیفی محتوای متون دینی: مبانی نظری و مراحل اجرا»، مطالعات اسلام و روانشناسی، س14، ش27، پاییز و زمستان، ص۴۱−۷۳.
21. شجاعی، محمدصادق (1395)، «ساختار شخصیت بر اساس منابع اسلامی در چارچوب رویکرد صفات»، فصلنامه تحقیقات بنیادین علوم انسانی، ش۲، بهار، ص۱۰۵−۱۴۲.
22. شولتز، دوان پی. شولتز، سیدنی الن (۱۳۹۶)، تاریخ روانشناسی نوین، ترجمه علیاکبر سیف؛ حسن شریفی؛ حسن پاشا؛ خدیجه علیآبادی و جعفر نجفیزند، چ19، تهران: نشر دوران.
23. صالحی، اکبر و زهرا مهرابیان (1387)، «بررسی انسانشناسی اسلامی و انسانشناسی وجودگرا و مقایسه آنها»، تربیت اسلامی، دوره۳، ش۷، ص۱۳۹−۱۶۰.
24. طباطبایى، سیدمحمدحسین (1417ق)، المیزان فى تفسیر القرآن، چ5، قم: دفتر انتشارات اسلامى جامعۀ مدرسین حوزه علمیه.
25. علایی رحمانی، فاطمه؛ خضر پاکنیت و فهیمه غلامینژاد (1397)، «بررسی تطبیقی ساختار شخصیت و ابعاد آن از دیدگاه قرآن کریم و روانشناسی»، دوفصلنامه علمی−ترویجی مطالعات تطبیقی قرآن و حدیث، ش10، بهار و تابستان، ص۱۳۹−۱۶۰.
26. علوینژاد، سیدحیدر (۱۳۷۷)، «انسان سالم از دیدگاه قرآن»، پژوهشهای قرآنی، ش۱۵ و ۱۶ (ویژهنامه انسانشناسی)، ص172−207.
27. فرانکل، ویکتور (۱۳۹۹)، انسان در جستجوی معنا، ترجمه فروزنده دولتیاری، چ4، تهران: نیکفرجام.
28. فقیهی، علینقی (۱۳۹۸)، «ویژگیهای زیربنایی روانشناختی فطری انسانی برای تربیت مطلوب در دوره نوجوانی؛ با تأکید بر دیدگاه اسلامی»، پژوهشنامه اسلامی زنان و خانواده، دوره ۷، ش۱۷، زمستان، ص75−100.
30. قمى، على بن ابراهیم (۱۴۰۴ق)، تفسیر القمی، تصحیح طیب موسوی جزائری، چ3، قم: دارالکتاب.
31. قنبرپور، زهرا؛ مهناز علیزاده بنیسی و فاطمه سادات نجمالهدی (1394)، «تحلیل موضوعی شخصیت سالم از منظر قرآن و مقایسه آن با دیدگاههای روانشناسی»، کنفرانس بینالمللی رویکردهای نوین در علوم انسانی.
32. کاویانی، محمد (۱۳۹۵)، روانشناسی در قرآن؛ مفاهیم و آموزهها، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
33. کلینی، محمدبنیعقوب (۱۴۰۷ق)، الکافی، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
34. مجلسى، محمد باقر بن محمدتقى (1403 ق)، بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، چ2، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
35. محمدى ریشهری، محمد (۱۳۸۷)، انسانشناسى از منظر قرآن و حدیث، ترجمه حمیدرضا شیخى، قم: دارالحدیث.
36. مرعشی، سیدعلی (۱۴۰۰)، درسنامه روانشناسی اسلامی، اهواز: معتبر.
37. مصباح یزدی، محمدتقی (۱۳۹۳)، انسانشناسی، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
38. مصطفوى، حسن (۱۳۶۰)، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
39. مطهری، مرتضی (۱۳۹۰)، انسان در قرآن، تهران: صدرا.
40. مطهری، مرتضی (۱۳۹۲)، انسانشناسی قرآن، تهران: صدرا.
41. نجاتی، محمد عثمان (1367)، قرآن و روانشناسی، ترجمه عباس عرب، مشهد: آستان قدس رضوی.
42. یالوم، اروین (۱۳۹۹)، رواندرمانی اگزیستانسیال، ترجمه سپیده حبیب، چ14، تهران: نشر نی.
43. Hsieh, Hsiu−fang, Shannon, Sarah E. (2005), "Three Approaches to Qualitative Content Analysis", Qual Health Res, vol. 15: 1277−1288.
44. Mariette Bengtsson (2016), "How to plan and perform a qualitative study using content analysis", NursingPlus Open, vol. 2: 8−14
45. Popper, k. (1963), "Conjectures and refutations", New York: Basic Books.
46. Rescorla, R. A. (1988), "Pavlovian conditioning: It's not what to think. American psychologist", 43. 151−160.
47. Yan Zhang. Barbara M. Wildemuth,(2005), "Qualitative Analysis of Content",
Human Brain Mapping 30 (7): 2197−2206.