An Investigation into the Relationship of Psychological Capital and Social Capital with Organizational Virtue in the Light of Islamic Lifestyle

Document Type : Research Paper

Authors

1 Ph.D. Student, Faculty of Management, Islamic Azad University, Saveh, Iran, Corresponding Author

2 Instructor, Research Institute of Petroleum Industry, Tehran, Iran.

3 Assistant Professor, Faculty of Management, Islamic Azad University, Saveh

Abstract

The aim of the present study was to investigate the relationship among organizational virtue, social capital, psychological capital, and Islamic lifestyle in the form of a causal model. The purpose of this study is applied and it, which is based on the structural equation modeling, is a descriptive-correlational research in terms of collecting the data. The population was Research Institute of Petroleum Industry's employees who were selected by the simple random sampling. 165 questionnaires were distributed and the data were analyzed by SPSS software and SmartPLS. According to the results, Islamic lifestyle has a positive and significant effect on psychological capital. There is not a positive and significant relationship between Islamic lifestyle and social capital. Psychological capital has a positive and significant effect on social capital. There is a positive and significant relationship between social capital and organizational virtue. There is a positive and significant relationship between psychological capital and organizational virtue.

Keywords

References

  1. 1. ازکیا، مصطفی و غلامرضا غفاری (1380)، «بررسی رابطۀ بین اعتماد و مشارکت اجتماعی در نواحی روستایی شهر کاشان»، نامۀ علوم اجتماعی، ش17، ص3−31.

    2. افخمی اردکانی، مهدی (1394)، «توسعه سرمایه اجتماعی در پرتو سبک زندگی اسلامی»، فصلنامه سرمایه اجتماعی، دوره 2، ش4، ص565−584.

    3. افخمی اردکانی، مهدی و عبدالله توکلی (1395)، «توسعه سرمایه اجتماعی و سرمایه روان‌شناختی در پرتو سبک زندگی اسلامی»، دو فصلنامه مطالعات اسلام و روان‌شناسی، س10، ش19، ص31−54.

    1. 4.  انصاری شوشتری، شیخ محمدعلی (1380)، ترجمه غرر الحکم، چ1، قـم: مؤسسـه انتشاراتی امام عصرf.

    5. حجازی‌فر، سعید و صباح الهدی باقری کنی (1390)، «فضیلت‌های محوری در سازمان‌های فضیلت‌مدار»، اسلام و پژوهش‌های مدیریتی، س1، ش3، ص117−143.

    1. 6.  حسن‌زاده ثمرین، تورج؛ مهناز همتی نوع‌دوست و احمدگورایی نیکرو (1393)، «بررسی تأثیر سرمایۀ اجتماعی بر فضیلت سازمانی )مطالعۀ موردی: شهرداری رشت)»، فصلنامه مدیریت دولتی، دوره 6، ش1، ص68−84.

    7. دانایی‌فرد، حسن؛ ناهید ‌امراللهی ‌بیوکی و علی‌اصغر فانی (1394)، «ادراک ‌از فضیلت ‌سازمانی‌: حلقه‌ مفقوده‌ پارادایم‌ مثبت‌گرایی ‌در‌ عرصه‌ مطالعات ‌سازمانی»، فصلنامه چشم‌انداز‌ مدیریت ‌دولتی، ش22، ص15−34.

    8. ربیعی مندجین، محمد؛ حبیب‌الله جوانمرد؛ حامد منصوری و سمیرا بکر (1395)، کنفرانس بین‌المللی مهندسی صنایع و مدیریت،‌تهران.

    9. شریعتی، سیدصدرالدین (1392)، «درآمدی بر سبک زندگی اسلامی در آیات و روایات»، فصلنامه فرهنگ مشاوره و روان‌درمانی، س4، ش13، ص1−10.

    1. 10.  عباسی شوازی، محمدتقی و فرشاد کرمی (1394)، «دین و سرمایه اجتماعی: مطالعه مشارکت در اجتماعات دینی و سرمایه اجتماعی»، فصلنامه توسعه اجتماعی−فرهنگی، دوره چهارم، ش1، ص97−121.

    11. علینی، محمد (1391)، سرمایه اجتماعی در آموزه‌های اسلام، قم: بوستان کتاب.

    1. 12.  فیض الاسلام اصفهانی، علی‌نقی (1379)، ترجمه و شرح نهـج‌البلاغـه (فـیض الاسـلام)، تهران: مؤسسه چاپ و نشر تألیفات فیض الاسلام.

    13. قاسمی، وحید و زهرا امیری اسفرجانی (1390)، «تبیین جامعه‌شناختی تأثیر دینداری بر سرمایه اجتماعی درون‌گروهی (مطالعه موردی شهر اصفهان)»، فصلنامه جامعه‌شناسی کاربردی، س22، ش42 (پیاپی)، ش2.

    1. 14.  کاویانی ارانی، محمد (1388)، «طرح نظریۀ سبک زندگی براساس دیـدگاه اسلام و ساخت آزمون سبک زندگی اسلامی و بررسی ویژگی‌هـای روان‌سنجی آن»، رسالۀ دکتری روان‌شناسی، دانشگاه اصفهان.
    2. 15.  کاویانی، محمد (1390)، «کمّی‌سازی و سنجش سبک زندگی اسلامی»، روان‌شناسی و دیـن، س4، ش2، ص27−44.

    16. لوتانز، فرد (1391)، سرمایه روان‌شناختی، ترجمه بهروز رضایی‌منش و همکاران، تهران: علمی.

    1. 17.  مجدى، علی‌اکبر؛ رامپور صدر نبوی؛ حسین بهران و محمود (1390)، «سبک زندگی جوانان ساکن شهر مشهد و رابطه آن بـا سـرمایه فرهنگـی و اقتصـادى والـدین»، مجله علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد، ش2، ص131−161.

    18. محمودی، احمد؛ جلیل یونسی و میثم رحیمی‌زاده (1393)، «رابطه سرمایه اجتماعی و سرمایه روان‌شناختی با نقش میانجی خودکارآمدی در دبیران تربیت بدنی»، رویکردهای نوین در مدیریت ورزشی، دوره 2، ش7، ص23−39.

    19. مصباح یزدی، محمدتقی (1392)، «سبک زندگی اسلامی، ضرورت‌ها و کاستی‌ها»، ماهنامه معرفت، س22، ش185، ص5−12.

    1. 20.  مقیمی، م. و ثمرین، ت. حسن‌زاده (1389)، «اثر سرمایۀ اجتماعی بـر تعـالی سـازمانی»، مطالعـات مـدیریت راهبردی، س1، ش3، ص123−143.
      1. 21.  Adler, A. (1956), The Individual Psychology of Alfred Adler, New York: Basic Books Inc.

    22. Avey, J. B., Avolio, B. J., Crossley, C. D., & Luthans, F. (2009), Psychological ownership: Theoretical extensions, measurement and relation to work outcomes. Journal of Organizational Behavior, 30(2), 173-191.

    23. Bandura A. Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychol Rev 1977; 84(2):191-215.

    24. Baumeister, R. F., &Exline, J. J. Virtue, (1999), “personality, and social relations: Self-control as the moral muscle”, Journal of Personality, 67, 1165-1194.

    25. Behzadi, E.; Nahami, A. Z., & beshlideh, K. (2013), Examine the relationship- between organizational virtuousness with organizational citizenship behavior, organizational loyalty and spiritual well-being among employees of the Karoon Oil And Gas Production Company, Psychological achievements, 20(2), 233-256, (in Persian).

    26. Cameron KS, Bright D, Caza A. (2004), Exploring the relationships between organizational virtuousness and performance. American Behavioral Scientist; 47 (6): 766-790.

    27. Cameron‚ K. S., Dutton‚ J. E. & Quinn‚ R. E. (2003), Organizational Virtuouness and performance‚ Positive Organizational Scholarship. San Francisco:

     Berrett-Koehler. http://webuser.bus.umich.edu/ cameronk/PDFs/POS/POS%20-%20CHAPTER%204.pdf.

    28. Cameron‚ K., Caza‚ A. (2002), Organizational and Leadership Virtues and the Role of Forgiveness. Journal of leadership and organization studies. 9 (1): 33-48

    29. Chun‚ R. (2005), Ethical Character and Virtue of Organization: An Empirical Assessment and Strategic Implications. Journal of Business Ethics. 57 (3): 269-284.

    30. Coyle-Shapiro, J. A. M., & Kessler, I. (2002), Exploring reciprocity through the lens of the psychological contract: Employee and employer perspectives. European journal of work and organizational psychology, 11(1), 69-86

    31. Emmons, R. A. (2003), Acts of gratitude in organizations. Positive organizational scholarship, 81-93.

    32. Fry P. Perfectionism, humor, and optimism as moderators of health outcomes and determinants of coping styles of women. Genet Soc Gen Psychol Monogr 1995; 12(1):211-245.

    33. Fukuyama, F. (2002). “Social Capital and Development”.The coming agenda.SAIS Review 22(1): 23-37.

    34. Hassanzadeh T, Sefidkar S. (2015), Investigation the relationship between organizational virtuousness and organizational citizenship behavior. Journal of Management Studies in Development & Evolution; 23 (76): 141-155. (In Persian).

    35. improving ethical climate. Social Psychology Research Quarterly; 3 (10): 115-126. (In Persian).

    36. Luthans, F., Jensen S.M.(2001), “Hope: A new positive strength for human- resource development”, Human Resource DevelopmentReview; 1(3): 304–322.

    37. Luthans, F., Youssef, C. M. (2004), “Human, social, and now positive psychological capital management: Investing in people for competitive advantage”. Organizational dynamics, 33(2), pp: 143-160.

    38. McCullough, M. E. (2000), “Forgivenss as human strenght: Theory, measurement, and links to well-being”. Journal of Social and Clinical Psychology. 43-55 :19

    39. Moshabaki A, Rezaee Z. (2014), The study of organizational virtuousness and workengagement effects on organizational commitment. Journal of Management Studies in Development & Evolution; 22 (73): 1-23. (In Persian).

    40. Nahapiet, J., & S. Ghoshal (1998). Social capital, intellectual capital and the organizational advantage. Academy of Management Review, 232, 242-266.

    41. Najafbigi R, Moosakhani M, Daneshfard K, Delavar A, Hamrahi M. (2014). Designing adesirable model for improvement the Iranian public sector organizational virtuousness. Journal of Management Researches; 7 (24): 47-66. (In Persian).

    42. Nelson, D., Cooper, C. L. (2007). “Positive organizational behavior”. London City: Sage, pp: 3-8.

    43. Rego A, Ribeiro N, Cunha MP, Jesuino JC. (2011). How happiness mediates the organizational virtuousness and affective commitment relationship. Journal of Business Research; (64): 524–532.

    44. Rego A, Ribeiro N, Cunha MP. (2010). Perceptions of organizational virtuousness and happiness as predictors of organizational citizenship behaviors. Journal of Business Ethics; (93): 215-235.

    45. Ribeiro, N., & Rego, A. (2009). Does perceived organizational virtuousness explain organizational citizenship behaviors. International Journal of Social and Human Sciences, 3, 736-743.

    46. Sadler-Smith E. (2013). Toward organizational environmental virtuousness. Journal of Applied Behavioral Science; 49 (1): 123-148.

    47. Seligman, M. E., Csikszentmihalyi, M. (2000). “Positive psychology: An introduction”. American Psychological Association, 55(1), p: 5.

    48. Youssef, C.M., & Luthans, F. (2008). Leveraging psychological capital in virtuous organizations: Why and how. In C. Manz, K. Cameron, K. Manz, & R. Marx (Eds.), The virtuous organization, (pp. 131-162). Hackensack, NJ: World Scientific Publishers.

    49. Zamahani M, Mosavian A, Malekzadeh S. (2013). Study the relationship between organizational virtues cultivating and the Investigation the relationship among psychological capital and social capital with organizational Virtuousness in light of Islamic lifestyle.

Files

Share

How to cite

Statistics