* قرآن کریم.
1. اسلامیمهر، یعقوب و همکاران (1399)، «طراحی مدل مفهومی مراحل تربیت مبتنی بر دیدگاه اسلام و دلالتهای تربیتی آن»، فصلنامه پژوهش در مسائل تعلیم و تربیت اسلامی، دوره جدید، ش 46، ص199−220.
2. اسمعیلی زمان آباد، مریم و صدرا علیپور (1397)، «روش تربیتی تلقین به نفس و تأثیر آن روی باطن انسان از دیدگاه آیات قرآن»، فصلنامه قرآن و طب، دوره 3، ش 3، ص156−163.
3. ابن ابیالحدید، عبدالحمید (1404 ق)، شرح نهجالبلاغه، تصحیح محمدابوالفضل ابراهیم، قم، آیةالله مرعشی نجفی.
4. باقری، خسرو (1382)، نگاهی دوباره به تربیت اسلامی، ج1، چ8، تهران: انتشارات مدرسه.
5. باقری، خسرو (1386)، نگاهی دوباره به تربیت اسلامی، ج2، تهران: انتشارات مدرسه.
6. باقری، خسرو (1389)، درآمدی بر فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی، ج1 و 2، چ2، تهران: انشارات مدرسه.
7. تمیمی آمدی، عبدالواحد محمد و سید جلال الدین محدث (1385ش)، شرح غررالحکم و دررالکلم، ترجمه محمد خوانساری، چ 5، تهران؛ انتشارات دانشگاه تهران.
8. جعفری، بهزاد (1377)، ترجمه تحف العقول (2 جلدی)، قم: نشر صدوق.
9. چشمچراغ، عباس (1386)، «آسیبشناسی تربیت دینی در مدارس»، مجله کتاب نقد، ش 42، ص155−167.
10. حسینزاده، علی و هاجر قاسمی گورتی (1394)، «روشهای شناختی آسیبزا در تربیت، با تاکید بر معارف علوی»، مجله سراج منیر، س6، ش 2، ص57−83.
11. دانایی فرد؛ حسن و نونا مومنی (1387)، «تئوری رهبری اثربخش از دیدگاه امام علیg استراتژی دادهبنیاد متنی»، فصلنامه انقلاب اسلامی، س4، ش14، ص75−112.
12. دانش، اسماعیل (1389)، «روشهای خود تربیتی از دیدگاه اسلام»، فصلنامه راه تربیت، س5، ش 11، ص15−36.
13. دلاوریپور، محبوبه و محمد مهدی صفورایی (1391)، «شیوههای تربیت فرزندان»، فصلنامه مطالعات زنان و خانواده، ش 7، ص13−40.
14. دهخدا، علی اکبر (1391)، لغتنامه دهخدا (16جلدی)، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
15. رفیعی، بهروز (1381)، آرای دانشمندان مسلمان در تعلیم و تربیت و مبانی آن، تهران: انتشارات سمت.
16. ساجدی، ابوالفضل (1386)، «ابزارها و روشهای آسیبزا در تعلیم و تربیت دینی دانشآموزان»، فصلنامه انتقادی نظری کتاب نقد، ش42، ص3−31.
17. ساعی، محمود (1380)، اخلاق و تربیت اسلامی، چ15، تهران: انشارات دانشگاه پیام نور.
18. سیوطی، جلال الدین(1424ق)، الدالمنثور فی التفسیر بالماثو، بیروت؛ دارالفکر.
19. شریف الرضی، محمدبن حسین (1424)، نهجالبلاغه (محمد دشتی)، چ3، مشهد: نشر آستان قدس رضوی.
20. شمخانی، اژدر؛ یاور نورعلیان و مظاهی عاشوری و سعید مالمیر (1393)، «اصول و روشهای تربیتی از دیدگاه امام خمینیe»، فصلنامه بصیرت و تربیت اسلامی، ش29، ص113−136.
21. شمشیری، بابک و مرضیه نوذری (1390)، «آسیبهای تربیت دینی کودکان مقطع پیش دبستانی از نظر متخصصان علوم تربیتی، روان شناسی، علوم دینی، ادبیات کودکان و مربیان پیش دبستانی»، مجله تربیت اسلامی، س6، ش 12، ص51−73.
22. صبحی، صالح (1414ق)، فهرس الالفاظ الغریبه المشروحه نهجالبلاغه، قم: مؤسسة دار الهجرة.
23. طباطبایی، سید محمد حسین (1390)، تفسیرالمیزان، ترجمه سیدمحمد باقر موسوی همدانی، ج1ـ20، قم: دفتر انتشارات اسلامی.
24. طبرسی، حسن بن فضل (1381ش)، مکارم اخلاق، ترجمه ابراهیم میرباقری، تهران: نشرفراهانی.
25. عاملی، حر (1367)، وسائل الشیعه (20 جلدی)، چ6، تهران: انتشارات اسلامیه.
26. قائمی امیری، علی (1387)، حدود آزادی در تربیت، چ3، تهران: انتشارات انجمن و اولیاء و مربیان.
27. قائمی مقدم، محمدرضا (1390)، روشهای آسیبزا در تربیت از منظر تربیت اسلام، چ5، قم: نشر پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
28. کریمی، عبدالعظیم (1393)، تربیت آسیب زا، تهران: انتشارات انجمن اولیاء و مربیان.
29. کلینی، ابیجعفر محمد بن یعقوب بن اسحاق (1392)، اصول کافی (6 جلدی)، ترجمه آیتالله محمدباقر کمرهای، قم: نشر اسوه.
30. گرامی، سید محمد هادی (1391)، «روشهای زمینهسازی تربیتی در سیره معصومینg، فصلنامه بصیرت و تربیت اسلامی، س9، ش23، ص67ـ104.
31. مجلسی، محمدباقر (1403)، بحارالانوار، تهران: انتشارات دارالکتب الاسلامیه.
32. مرادی، مرتضی (1393)، «گذر پارادایمی از پژوهشهای کمی به کیفی در علوم انسانی»، مجله رهیافت، ش 57، ص93−116.
33. معین، محمد (1360)، فرهنگ فارسی معین، تهران: انتشارات امیرکبیر.
34. مهرابی، امیرحمزه و همکاران (1390)، «معرفی روششناسی نظریه دادهبنیاده برای تحقیقات اسلامی»، مجله مدیریت فرهنگ سازمانی، س5، ش23، ص5−30.
)